Ik heb heel lang nagedacht of ik dit blog zou schrijven. Het is namelijk erg persoonlijk en ik vind het moeilijk om mijzelf zo bloot te geven. Toch heb ik besloten om dit te doen, omdat ik hoop dat ik andere kan helpen door mijn verhaal te delen.
In 1983 (mijn geboortejaar) kwam de film “Als je begrijpt wat ik bedoel” uit. Bij sommige zal meteen een lampje gaan branden, maar degene die de film niet kennen hier een kleine synopsis. De tekenfilm over Olivier B. Bommel van Marten Toonder vertelt over het avontuur van de heer Bommel met het draakje Zwelgje. Een draakje dat als zwelbast opzwelt en wild wordt als hij boos is of veel plezier heeft en krimpt als hij verdrietig of bang is. Door allerlei figuren wordt van deze eigenschap misbruik gemaakt en zo brengt Zwelgje zowel de heer Bommel als zichzelf in grote problemen. Deze film hadden wij vroeger op videoband thuis en ik denk dat ik deze film zeker een stuk of 20 keer gezien heb.
(Tekst gaat verder onder de plaatjes)
Nu vraag je af waarom ik deze film benoem. Het gaat om het personage Zwelgje. Dit zeer gevoelige draakje heeft zijn emoties moeilijk onder controle en dit heeft zodanig invloed op zijn gedrag dat de wereld om hem heen daar veel last van heeft. En dat is precies wat er vaak met mij gebeurt en van de week kwam ik tot de conclusie dat er ook een Zwelgje in mijn zoon woont.
Vroeger kon ik echt nog sneller exploderen dan nu en gooide met van alles dat ik vond door de kamer. Deuren waren niet veilig voor mij als ik boos was. Mijn zus en moeder wist precies als ik begon te exploderen en vaak zorgden ze dan dat ze uit mijn buurt waren. Het fijne was wel dat ik die ruimte kreeg om te exploderen. En ik was vaak wel wijs genoeg om eerst naar mijn kamer te gaan en daar met dingen te gaan gooien. Ik moet wel zeggen dat ik toen wat ouder was. Ik kan mij niet goed herinneren hoe dit ging toen ik nog een kleuter was. Nadat ik stoom had afgeblazen, kon ik weer redelijk normaal praten en ruzies oplossen. Maar dat exploderende gevoel van woede is nooit helemaal weggegaan. Nu zal ik niet meer zo snel met dingen gaan gooien, maar gebruik ik meer mijn stem. Of dit echt een betere manier is? Nee, eerlijk gezegd niet. Ik gooi er dingen uit waar ik later veel spijt van krijg. Met woorden kan je ook veel stuk maken. En de ene keer heb ik het meer onder controle en tel ik eerst tot 10, maar er zijn momenten dat dit mij echt niet lukt. Bijvoorbeeld als ik in die periode van de maand zit. En dan is het helemaal niet fijn als er een kind tegenover mij staat die ook een Zwelgje in zich heeft. En dat is mijn zoon.
Ik weet nog goed dat hij 2 jaar oud was en iets niet ging zoals hij bedacht had. Mijn lieve en zachtaardige knuffeljongen veranderde ineens in een vuurspuwende zwelbast. Met spullen gooien (dat klinkt bekend) en schreeuwen. Omdat hij nog zo klein was, vond ik het nog geen goed idee hem in zijn kamer boven te zetten. Maar hij moest wel even stoom afblazen uit mijn zicht. Ik heb hem toen in de woonkamer gezet en ben zelf even in de keuken gaan zitten. Ik kon door het glas van de deur zien wat hij deed en indien nodig ingrijpen. Na een paar minuten was hij al een stuk rustiger. Later stuurde ik hem ook naar zijn kamer om daar af te koelen. Deze tactiek leek te helpen, maar het laatste jaar gaat dit allemaal wat lastiger. We wonen nl. tijdelijk in een kleinere huurwoning en hebben de kinderen een gezamenlijke slaapkamer. Het is dus af en toe erg lastig om ruimte te vinden om hem te laten uitrazen en ook mijzelf de ruimte te geven om te kalmeren. Nu is dit van tijdelijke aard en zal dit ook wel weer goed gaan komen.
Nu maak ik heel duidelijk aan mijn zoon dat hij niet voor straf in zijn kamer moet gaan zitten, maar echt om af te koelen. Het werkt dan goed om dit te bespreken als je kind niet boos is en jij natuurlijk ook niet. En pas kreeg ik van een lieve vriendin daarvoor een mooie tip mee. Ik had haar het boek “Het hooggevoelige kind met een sterke wil” geadviseerd. Ze belde mij op en jubelde dat dit echt een handboek voor elke ouder van een extroverte HSP’er is. De tip was met je kind een stoplicht te maken. Hoe het precies werkt, staat goed beschreven in het boek. Maar kort door de bocht zit het als volgt in elkaar. Als je niet boos bent, staat het licht op groen. Raak je geïrriteerd, dan staat het licht op oranje. En ben je echt boos, dan is het licht rood. In die laatste 2 fases is het niet verstandig om afspraken met je kind te maken of hem tot reden te brengen. Dus bespreek dingen als het licht op groen staat. Er zijn ook tussen fases en daarvoor verwijs ik je graag naar het boek.
Het is zeker niet makkelijk om altijd rustig te blijven als je kind explodeert en zeker omdat jij vaak vindt dat je kind echt onredelijk is en andersom vindt je kind dat ook van jou. Maar juist door allebei een afkoelperiode te nemen en in alle rust dingen te spreken, zal de boodschap beter aankomen. Ik geef je nog een extra tip voor een boek mee. Dit boek richt zich op je kind die een Zwelgje in zich heeft. En toeval of niet dit boek heet “Het vurige draakje”. Het gaat niet alleen om de boosheid die in je kind schuilt, maar ook het enthousiasme waarin ze soms ontbranden wanneer ze iets willen doen. En welke muren ze dan tegenkomen. Het is ideaal om samen met je kind te lezen. Ik zal de volgende keer ingaan op de andere kan van extroverte HSP’ers. (Alle boekentips vind je ook in sidebar van deze site.)
Ik ben Irene Jansen, kindercoach voor beelddenkers en HSP’ers. Ik zet deze mooie kinderen weer in hun kracht en leer hen hun mooie talenten in te zetten op school en het dagelijks leven en daarbij begeleid ik ook hun ouders en de professionals die met deze kinderen werken. Ik bied meerdere trajecten aan en geef voorlichtingen over beelddenkers en HSP. Heb je interesse in begeleiding of wil je een keer een voorlichting bijwonen, neem dan contact op via info@yourcreativenature.nl of bel 0623017212.
3 reacties op “Als er een Zwelgje in je woont”